Jordy Kuijper op het Duylmeer

Tot rust komen op het platteland bij het Duylmeer. (deel 1)

Een jaarlijks ritueel. Mijn vader en ik, op zoek naar grote karpers. De afgelopen 10 jaar vissen wij ieder jaar samen enkele nachten op een betaalwater in Nederland. Dit zorgt altijd voor mooie avonturen en veel gezelligheid. Vorig jaar hebben jullie op de site van De Vissende Hollander/Angling Escapes een artikel over De Ganzenkuil van ons kunnen lezen. Dit jaar gaat het artikel over Het Duylmeer met nieuwe avonturen en mooie vangsten. Benieuwd welke dit zijn? Lees snel verder!

2016, de eerste kennismaking met Het Duylmeer.

Het is het jaar 2016 dat mijn vader en ik richting Brabant vertrokken om een week te gaan vissen op Het Duylmeer. Toen der tijd een onbekend water voor ons. Bij aankomst waren we al snel verkocht. Het water ligt totaal afgelegen tussen de weilanden, de natuur is er netjes onderhouden en het idyllische huisje maakte het plaatje compleet. Gelukkig ging het vissen ons ook goed af. In die week kwamen er 21 karpers op de kant! Je kunt wel begrijpen dat wij het super naar onze zin hadden. Dat we hier nog een keer terugkomen stond vast.

Vier jaar later is het dan zo ver! Na enkele andere wateren te hebben bezocht besluiten we om dit jaar terug te keren naar Het Duylmeer. Een telefoontje naar Angling Escapes wordt gepleegd en maandag 6 juli t/m vrijdag 10 juli wordt vastgelegd. Met de kennis van ons vorige bezoek kan het niet mis gaan. De tactieken worden doorgenomen, het benodigde voer besteld en de rigboxen voorzien van handgeknoopte onderlijnen. We zijn er weer klaar voor!

Maandag 6 juli, het begin van de rust.

Het is iets over 11 uur in de ochtend als de VW Caddy volgeladen is en we vanuit Amsterdam richting Brabant vertrekken. Het is voor ons een vakantie en naast het vangen is ook rust deze dagen onze prioriteit. Geen gedoe met een rubberboot of voerboot. Nee, gewoon relax uitgooien en genieten!

Voordat we de afslag nemen naar Almkerk rijden we een stukje door. De hengelsportwinkel Fauna Hengelsport ligt hier niet ver vandaan. Een gigantische hengelsportwinkel met een grote voorraad van alle topmerken voor elke visserij. Als twee kleine jochies in een snoepwinkel lopen we door de winkel.

Rond twee uur in de middag rijden we dan eindelijk over het pad richting het water. De beheerder snoeit nog de laatste boom bij en verwelkomt ons. Hij herkent ons nog van de vorige keer en na een kort praatje vertrekt de beste man weer. Tussen de buien door lopen we een rondje om het water. Het ligt er nog even prachtig bij als vier jaar geleden en na enkele vissen te hebben zien draaien voelt het als thuiskomen. Een voer van boilies, partikels en pellets wordt aangemaakt. De keuze is gegaan voor klein aas zoals: mais, hennep en boekweit. Ik hoor jullie al denken. Dat wordt brasems vangen! Tijdens ons vorige bezoek hadden wij hier totaal geen last van en met die ervaring maakten we de gok. Na wat peil werk worden de beoogde stekken aangevoerd en laten het nog even met rust. Ondertussen wordt het kampement opgezet en de magen voorzien van een broodje shoarma. Rond negen uur in de avond liggen al de hengels op scherp. Het blijft een spannend moment!

Dinsdag 7 juli, onze draai vinden.

Het is rond een uur of drie in de nacht wanneer ik wakker word gemaakt van enkele piepen. Het is een van de beetmelders van mijn vader welke het geluid maakt. Vervolgens staat hij de eerste karper van de vakantie te drillen. Een mooie schub is het resultaat en met een brede glimlach kruipen we terug onze slaapzakken in.

In de ochtend beginnen we rustig te ontwaken van toch wel een drukke nacht. Het bleef namelijk niet bij die ene karper. Enkele brasems wisten ons waker te houden. Het kleine aas levert dit keer dus niet alleen karpers op. Weer klinken enkele piepen uit mijn vaders beetmelder. Brasem? Vervolgens klinken eruit mijn beetmelder enkele piepen. Brasem? Nee is het antwoordt op beide vragen. Twee prachtige zeelten van mooi formaat belanden in het schepnet. Voor sommige is dit een bijvangst. Wij in tegendeel en zijn er super blij mee!

In de middag halen we de hengels binnen, voeren de stekken aan en rijden naar het dorp voor de benodigde boodschappen. Wanneer we terugkomen bij het water en het vlees voor de BBQ in de koelkast hebben gelegd doen we even een drankje voor het huisje. De vangsten zitten ons toch nog niet helemaal lekker. Veel brasems en weinig karpers. We moeten onze draai nog vinden.

In de verte is een dof en hard geluid te horen. Het klinkt als een helikopter maar dan een stuk luider. Aangezien we onder de rook van Schiphol wonen zijn we wel wat gewend. Echter klinkt dit niet als een doorsnee helikopter. Al snel komen we te weten waar het geluid vandaan komt. Recht boven ons komt een Apache gevechtshelikopter en een Chinook transsporthelikopter overgevlogen. Aangezien dit een laagvlieggebied is vliegen ze met nog geen 100 meter van de grond over de weilanden heen. Prachtig en spectaculair om te zien!

Terwijl mijn vader zich richt op het vangen van ruisvoorns, welke er van mooi formaat zwemmen, hou ik mij bezig met een nieuwe stek. De beoogde stek bevindt zich aan de andere kant van het water. Door de brede rietkragen en bebossing is het lastig te bereiken. Des te groter de uitdaging! Tijdens ons vorige bezoek voerde ik deze stek een week aan zonder er te vissen. Het leverde ons toen zeven karpers op in een nacht. De tactiek van er te voeren en niet direct te gaan vissen is weer de planning.

Rond een uurtje of acht in de avond verdwijnt het laatste stuk vlees van de BBQ. Met een iets te volle maag sta ik op het steigertje te turen over het water. Mijn gedachtes worden verstoord als ik achter in de hoek een grote schim zie draaien. Precies boven op de aangevoerde stek! Wat nu? Er vlug een paar uurtjes vissen? Het plan van voeren en niet vissen aanhouden? Het besluit is genomen en vlug wordt er een hengel binnen gedraaid. Enkel de benodigde spullen worden verzameld en ik verplaats mij naar de andere kant van het water. Mijn vader blijft bij het huisje en waakt over de andere hengels. “Tot over een kwartiertje, dit gaat jou lukken!” roept hij mij nog na. Om het zo min mogelijk te verstoren bevis ik de stek vanuit de bosrand. Ik manoeuvreer mijzelf door het bos en plaats secuur de onderlijn in het water. Het begint te regenen en schuilend onder de bomen staar ik naar de hengel. De twijfels over deze actie komen op. Is dit nou slim of…. De hengel ligt nog geen kwartier in en wordt volledig kromgetrokken. Hangend in de hengel blok ik de vis weg van de obstakels. De spanning loopt op en het zweet druipt van mijn voorhoofd. Na enkele manoeuvres lukt het om de vis te landen in het net. Super blij en met trots bel ik mijn vader op. “En?! Hoe zwaar is die?” klinkt een trotse stem aan de andere kant van de lijn. 11kg is mijn antwoordt en na een paar foto’s glijdt die weer terug het water in. Missie geslaagd!

In dit eerste deel van het artikel hebben jullie kunnen lezen over de eerste twee dagen van onze vakantie op Het Duylmeer. We moeten er onze draai nog vinden. In deel 2 kunnen jullie lezen over de volgende drie dagen op Het Duylmeer. Gaat het ons dan wel lukken om er onze draai te vinden?

Vangze!
Jordy & Joost

Wil jij ook graag naar het Duylmeer? Bekijk dan hier de visvakantie bestemming.

Reclin de Gries

Trots ben ik op mezelf maar met name op de mensen om mij heen. En trouwe vaste klanten! Want alleen was het nooit mogelijk geweest om te komen waar ik nu ben. En nog zoveel jaar later, doe ik nog steeds mijn werk met plezier! Ik wens iedereen de trip van zijn leven! En vooral ook te genieten aan de waterkant!